¿Quién es la mandarina?

Typisch Argentijnse stof. Zaken die Natacha ontgaan, maar mij als nieuwkomer in dit land toch sterk opvallen ;-)

Honden: iedereen heeft er één, en gaan wandelen met de hond is niet zo rooskleurig als Natacha het vertelde. Ok, de hond van Paola luistert goed, maar wat met al die andere honden in de voortuinen?? Een gratis concertje met 'muziek' die me echt niet aanstaat ;-) Maar het werd me al duidelijk:Argentinië en angst voor honden, het wordt een grote uitdaging. Zeker in de steden lopen ze gewoon tussen de winkelende mensen. Tsss ...

Het verkeer: gevaarlijk, onoverzichtelijk en toch ook stilaan wat '(on)geschreven regels' die duidelijk beginnen te worden ...

- Verkeerslichten staan hier aan de overkant van de straat. Niet zoals bij ons aan de kant waar je zelf het kruispunt oprijdt, maar wel aan de overkant van het kruispunt. Best verwarrend!

- Bijna alle straten hebben éénrichtingsverkeer, het is quasi nooit duidelijk hoeveel rijstroken er nu precies zijn (geen lijnen) en pas vandaag ontdekten we hoe je nu kon zien of je een straat in mocht of niet: naast de straatnamen staat een pijl in welke richting je mag rijden.

- Een rustplaats naast de autosnelweg? Waarom zouden ze dat voorzien als je gewoon met je auto op de berm kan gaan staan, je tentje daar kan opslaan, wat kan spelen met de bal en de vliegers, je afval er doodgewoon kan dumpen om vervolgens gewoon terug de snelweg op te rijden? Geen idee waarom wij het in België zo ongelooflijk moeilijk maken door deze rustplaatsen gestructureerd te voorzien ;-)

- Voetgangers hebben hier duidelijk geen voorrang. Zelfs als je al op straat loopt (als er geen lichten zijn) durven auto's nog plots voor je neus je tenen er bijna afrijden. Tja, gelukkig doen de mensen, en wij dus ook, hier niet al te veel te voet ;-)

Het leven in een Argentijns huis ...

Een tv in elke kamer, iedereen een blackberry, vechten om de laptop (wij gebruiken dan maar de vaste computer) en het zeer vreemd vinden dat je geen hele dag binnen 4 muren wil zitten. Fietsen, wandelen en dan nog eens 'een berg' beklimmen: waarom doen we het toch? We lazen reeds meermaals de verbazing in andermans ogen ;-) 

En tot slot, de grote bekroning van Natacha tot 'la Mandarina'. Kort gezegd betekent dit dat ze vinden dat Natacha nogal veel bevelen geeft aan mij. Altijd al geweten dat ik veel te klagen heb over het feit dat ik niets meer mag doen :-( Lang leven de Argentijnse mensen om mij te steunen ;-)

Maar als ik heel eerlijk ben, is het eigenlijk gewoon een grappige verkeerde interpretatie van wat er tussen Natacha en mij gebeurt. Uiteraard zegt Natacha me vaak wat ik moet doen, want meestal versta ik de vragen niet die ze aan me stellen in het Spaans. Zij hebben precies de indruk dat ik ze wel versta, maar pas in actie schiet vanaf dat Natacha mij 'bevolen' heeft wat te doen ;-) Een beetje grappig ...

Maar gelukkig hou ik wel van (mijn) mandarinake ;-)